لوگوی جدید شخصیم و فلسفه تغییرش

حدود 6 سال پیش به توصیه یکی از برادرام که مهندسی نرم‌افزار خونده تصمیم گرفتم برم به واسطه علاقه شدیدی که به کامپیوتر دارم برنامه نویسی کار کنم و به کلاس برنامه نویسی رفتم اولین زبان برنامه نویسی که کار کردم C# بود. رفتم سر اولین کلاس و توی اولین کلاس برنامه نویسی به دلم ننشست خواستم انصراف بدم به توصیه مدیر آموزشگاه با یه استاد دیگه هم تست کردم و دومی هم به دلم ننشست چون من اون موقع به طرز وحشتناکی به گرافیک و انیمیشن علاقه داشتم. باز هم مدیر آموزشگاه گفت بمون و یه استاد دیگه رو امتحان کن و خب من باز سر رودروایسی موندم و قبول کردم. استاد آخری خیلی فرد خوبی بود من رو به C# علاقه‌مند کرد هیچوقت اسمش یادم نمیره «محمد سرکاراتی» بود یه آدم هیجانی که هرگز سر جاش نمیشست و خب من رو عاشق C# کرد با طرز تدریسش. بعد از کلاس‌ها با توجه به علاقه‌ای که به برنامه نویسی پیدا کرده بودم یه مدت گرافیک رو گذاشتم کنار و سهمش رو از زندگیم کم کردم و به برنامه‌نویسی پرداختم – من از بچگی فتوشاپ رو دوست داشتم اول فکر میکردم بازیه ولی بعدا فهمیدم برنامه‌اس و تازه فهمیدم داستان چیه :))) – چند تا پروژه و برنامه ساده و یخورده پیچیده نوشتم و روز به روز علاقه مند تر شدم به C#. سر اون کم کم علاقه ام به تکنولوژی‌های مایکروسافتی بیشتر شد و فن مایکروسافت شدم.

پیش دانشگاهی رو به امید قبولی تو رشته نرم‌افزار تو یه دانشگاه تهران رفتم و نرم‌افزار تهران شمال هم که میخواستم قبول شدم. شروع کردم تمام وقتمو روی برنامه نویسی ویندوزفون گذاشتم چون مطابق آمارها و رشد ویندوزفون یه سیستم عامل موفق میشد و در آینده سهم خوبی از بازار رو در اختیار میگرفت در حالی که برنامه نویسان با سابقه و خوب توش کم هستند از این رو رفتم سراغش و خب به جاهی خوبی رسیدم چند باری خواستم کنار بذارمش اما با امید ادامه دادم و در نهایت به جایی رسیدم که ویندوز 10 نسخه موبایل اومد. یک سیستم عامل که واقعا از لحاظ امکانات کمیتی چیزی از اندروید و iOS نداشت اما دریغ از کیفیت برعکس نسخه‌های قبلی ویندوزفون این نسخه پر از باگ و ناهماهنگی بخش‌های مختلف گوشی بود برنامه ها مدام کرش میکردند و فقط عامل اعصاب شده بودند! اما بحران من از زمانی شروع شد که IDC یکی از معتبرین شرکت‌های آماری اعلام کرد دیگه امیدی به رشد ویندوزفون نیست و روز به روز کاهش پیدا خواهد کرد و ضعیف میشود! یعنی تمام این سال‌ها برنامه نویسی من و وقتی که براش گذاشتم به یکباره بخاطر اشتباهات مدیران یک شرکت از بین رفت و دیگه اکوسیستمی به نام ویندوز روی موبایل قابل اعتماد و اتکا نبود. من تنها زبان برنامه نویسی که دوست داشتم C# بود با C++ و جاوا و برنامه نویسی فرانت اند هم کار کرده بودم اما فقط از کار با C# لذت میبردم به دلیل گرافیکی بودن و گرافیک محور بودن برنامه‌های UWP ویندوز وقتم رو روش گذاشته بودم و درنهایت با چشمان خودم شاهد نابودیش بودم. تو یه ساله‌ی اخیر بارها خواستم برنامه نویسی رو برای همیشه کنار بذارم نتونستم تا به امروز رسیدم جایی که دیدم در طراحی به سطحی رسیدم که میتونم درآمد خوبی داشته باشم میتونم با توان خودم کار کنم ولی توی برنامه نویسی نه، نه به جایی رسیدم که بتونم با قدرت کار کنم نه اینکه رو چیز خوبی سرمایه گذاری کرده بودم. لوگوی شخصی قبلیم که در زیر میبینید تلفیقی از اعداد 0 و 1 نمادهای کامپیوتری بود که با اسمم امین ترکیب شده بود اما لوگوی جدیدم کاملا عناصر گرافیکی و تایپوگرافی شاملش میشه و هیچکدوم از عناصر برنامه نویسی توش حضور ندارن درواقع این لوگو قراره این رو بگه که من از برنامه نویسی فاصله گرفتم و دیگه خودم رو یک برنامه نویس نمیدونم و از این به بعد نه برنامه نویس و طراح، بلکه فقط طراح گرافیک هستم.

ممنون که همراه بودید

امین خلیقی طراح گرافیک

لوگوی قدیمی